ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ

φτερα ικαρια και γω να παριστανω το ηρωικα λιωμενο κερι και τα φτερα μια ελπιδα εφανταστη μα και τοσο απομακρη...και να με ξαφνικα πεταω ψηλα και φτανω τον πολυποθητο ηλιο μου!
ακτινες φωτος υπερλαμπρου και ζωογονου αλλα ξερω πως το καψιμο δεν θα αργησει να ερθει...αλλα με νοιαζει?
-και περηφανα απανταω οχι!!!!ποναω αλλα δεν με πειραζει εζησα την εξυψωση και αυτο ειναι θαρρω που μετραει!αλλα και οι αποκαλουμενοι ως στυλοβατορες μας,οι ανθρωποι μας?και μπορει να ειναι ενας,δυο η και περισσοτεροι!
-μα μπορει και να μην υπαρχουν!
-ναι αλλα καποιος κατι σε ανεβασε ψηλα...μια διψα ασιγαστη και συναμα το συναισθημα να το αφησεις να παει απο εκει που ηρθε!
και ξαφνικα μεσοπελαγα με μια κοπελα που ανεβηκε απο μυκονο και με ρωτησε ηδη δυο φορες αν μπορει να κατσει στη διπλανη αδεια πλαστικη καρεκλα...σκεψου ποσο πολυ ονειροπαρμενη ειμαι!αιθεροβαμων που θα ελεγαν μερικοι παντογνωστες!αλλα οκ της την παρχωρησα οπως και πολλα απο τα κουβαρια της σκεψης μου αλλωστε!
(το μεγαφωνο ουρλιαζει και εγω να παλευω να βρω προσωπικες εκκετρικοτητες!)
αλλα να μετα το δεν θυμαμαι πια ποιο τσιγαρο καταφερνω να ξαναβρω ειρμο η και χωρις παρεξηγηση ισως να μην ειχα και ποτε...προσβολη εαυτου??μπα αστοχο!

φοβος?μισος?αγαπη?ολα ιδια και το ιδιο περιεργα!αισθανομαι η μπορει να ειναι και ιδεα μου?ναι αλλα αυτη η αισθηση μακαριας αποτυχιας???και η κρυφη χαρα της προσπαθειας...αχνοφεγγει...σβηνει..

και παλι υψωνεται απαστραπτουσα και σκιαζει τα βραχια μετα!
και ελευθερη πτωση ξανα στις επαλξεις λοιπον!!!