ειναι μια μαυρη σκοτεινη τρυπα μεσα στο φωτεινο σου ειναι!ερχεται,νιωθεις τον ηχο του κινδυνου και της θλιψης αλλα δεν υπολογισες πως εισαι ανθρωπος και εκσφενδονιζεσαι στην δινη της απογοητευσης...θλιβερο?κακοηχο?παντα ειλικρινες ομως!
θελω να μην υπαρχω κατι τετοιες στιγμες,δεν μετανιωνω που εγω το προκαλεσα απλα θα θελα να μην υπαρχω!συνθετη αναζητηση μιας σανιδας σωτηριας που καταληγει μετα απο πολλες ανανηψεις ο πελεκυς σου!
ολα τελειωνουν εδω αλλα δεν αρχισαν μαζι σου,δεν ελαβα το προσταγμα και εμεινα αφηρημενη να τριβελιζομαι και ενα γιατι να με καταδιωκει..
τρεχω,στροβιλιζομαι,απογειωνομαι και βρισκομαι ξανα στο δαπεδο των σκεψεων,ΑΦΗΡΗΜΕΝΗ!
πως ειναι δυνατον να νιωθεις την ανυψωση και να βλεπεις το κορμι να σερνεται?επιλογη σου και δικοπο μαχαιρι που το αγαπας και το ποθεις ανεξαντλητα κι ας βλεπεις τις σταλες βαθυκοκκινου αιματος....χρωμα ζωης απολιθωμενης,αρχαιας,καινουργιας!
τερψιχορη στα χερια του αδη και συναμα στα δικα μας χερια...
αιφνιδιος σπαραγμος και μια μονωση εκπληκτικη μεσα στην γυαλινη προθηκη σου,τι να σε διαπερασει?μια σιωπηρη κραυγη που ανηκει σε μενα αλλα εσυ καθεσαι περηφανα στον θρονο της κοφωσης!!!και αυτη η ρωγμη τι ειναι?μικρη διαφανη σχεδον αυλη μα ειναι και το μεγαλυτερο χτυπημα μου,υποφερω απο χαρα!ουρλιαζω απο τον θανατο!και γεννιεμαι για να χαιρομαι.μαζοχιστικη αντιληψη στον ερχομο μιας ολοκαινουργιας ιδεας αλλα δεν ειμαι κλειδοκρατορας της,παρμενη απο αλλου.
σε μενα ανηκει η συψη και η απληστια,και οχι δεν τις χαριζω σε κανεναν!
στοχος η φθορα της συνειδησης σου!
αραχνουφαντος επηλθε ο θανατος.
