ΟΥΡΛΙΑΞΕ Η ΣΙΩΠΗ

αγερας πολυς...μαρεσει που σκορπιζονται οι σκεψεις και πρεπει να βρεις με κοπο την αρχη τους παλι... ανασταλτικο της συνειδησης η κοπωση.και αν ειναι και χωρις μαρτυρες δεν εγινε ποτε!

επαναλαμβανομενη νοτα και ομως καθε φορα πρωτακουστη..το θροισμα εκκωφαντικο και με δυσκολευει...ξεχαρβαλωμενες πορτες μα τα παραθυρα κλειστα..υμιτελης εισοδος και εξοδος βαρεα! ενα βλεμμα δυο σωματα και η ελπιδα μια,αποριες πολλες, τις απαντησεις θα τις ψαξουμε μετα. ιδρωσε το ποτηρι και αφησε παλι αποτυπωμα αλλα το στομα μου στεγνο.

διψαω για αναμνησεις πεθαμενες πια... υλιστικη παραμορφωση οι μερες που περασαν και αυτες που θα ερθουν αναποφευκτα.

σωματα γυμνα και καλαισθητα στροβιλιζονται ανευ ερωτικου περιεχομενου ,επεσε χειμωνας τωρα...δεν ειναι καιρος για βιασυνες.

ελειψη αυτοσυγκεντρωσης αλλα ειναι και περιττη,εγω απλα θελω να΄μαι!

το φως αρχισε να ξεχυνεται παλι παντου αλλα με κανει να το απωθησω,δεν μαρεσει ετσι οπως φαινονται ολα,φθορα που δεν ειναι σαγηνευτικη οπως καθε μερα...ακουσα πως οσο ζεις μαθαινεις μαλλον ομως μου τα γυρνανε παλι γιατι το αντιστροφο μου μοιαζει,οσο μαθαινεις ζεις...ατοφια μαθηση,βιωματικη και εναι τοσο σιχαμενη που καλυτερα να σταματησεις να ζεις για να μην μαθαινεις!

ποτε δεν αντεξα την αγνοια αλλα ειναι μια μορφη ευτυχιας τελικα..εσυ μου το΄μαθες κοσμε!!!

δεν θα υποκλιθω τωρα για ευχαριστηριο θα το φυλαξω για το τελος μην σας κουρασω! εκρηξη ειλικρινιας θα παγωσει τις οθονες σου και ισως επιτελους σπασουν για να δεις και εσυ το φως να διαγραφει οσα εκανες!μην μου τρομαζεις δεν θα σταματησεις να ζεις!!!

ολα θα στα καταγραψω για να μην χασεις την αναμεταδοση!

ενα βλεμμα θελω για καληνυχτα σου και οχι φιλι γιατι με κανει να θυμαμαι...

θα κοιμηθω χωρις να επιλεξω κατι για προβολη.μονο ενα αγγιγμα ισως!

θα φτιαξω και την πορτα!

ΚΟΣΜΗΤΩΡ Ο ΧΡΟΝΟΣ

Συσωρευση συναισθηματος σημερα,αυριο και καθε μερα σχεδον!η χαλαρωση μακρινο ονειρο!

τρεξιμο πολυ για να προφτασεις κατι που σε κυνηγα ουσιαστικα και αμετακλητα!βηματα ερωτικα αλλα δεν ακολουθουν τον δικο μου ρυθμο!μια γλωσσα αγνωστη στα χειλη μου και μιλαω χωρις να με κατανοουν!ξιπασμενη προσωπικοτητα!επιθυμια καυτη να με εξαφανισω απο εδω αλλα και απο εκει!ανειπωτες κινησεις που γυμνες φοβουνται και τρεχουν μακρια μας!

θυμωνω με αυτα που σκεφτεσαι αλλα δεν λες!το δικιο σου χαμενο μιας και δεν το εξεφρασες σωστα!μην αδικεις τις πραξεις μου,οσο και αν θελεις δεν θα με φτασεις!χανομαι και ας μην το θελω πολυ!κρυβεσαι στην γυαλινη σου κρυψωνα αλλα δεν θα κρατησει πολυ!οι λεξεις αιχμηρες που μπορουν να σε σπασουν!δεν ξερω αν θα βρω στοχο...

λες να μην χρειαστει?δεν σταματησα στιγμη να πιστευω στο ενστικτο της τελευταιας λογικης...τρεμοπαιζει αυτη η πεποιθηση να ξερεις...

ποσο κυνικη μαρεσει να γινομαι στα ματια μου!αν ειχα μια δυναμη θα ηταν να μπορω να δαμαζω τον χρονο..ωραια αισθηση αλλα η πενα ειναι σε αλλον!

εγω στοχαζομαι μονο σαν ενας κλεφτης που τον οδηγει ο ανεμος οπου θελει!

θα ηταν ωραια να μην σε βαραινει ο προορισμος σου!

εγω σαν φυτο κλεβω χιλιομετρα με κολληταρι τον αερα και εσυ το καθρεπτισμα κλεφτης ψυχων!!

Γιατί οι σκεψεις δε φυτρώνουν στους

κήπους, όσο ευσυνείδητα κι αν ποτίζεις τα παρτέρια σου.

(Α)-ΛΗΘΗ!

Αναμνησεις νωπες γινονται μονο οταν τις αντιμετωπιζεις καταμουτρα...ολα τα θελεις απο την ζωη σου και γω μαζι σου!αλλα εγω δεν τα εχω ολα...

ισως δεν τα ζητω!

σε ανταμωνω στο απογειο της δυναμης μου αλλα σε αντιμετωπιζω οταν ερχεται η παρακμη και οχι μην χαιρεσαι δεν ειναι η δυναμη σου ο λογος, αλλα η δικη μου φθορα...

ποτε δεν παραδεχτηκα εμενα,λαθος το να αισθανεσαι τρωτος!ΜΕΓΑ!

και η λυση για ενα μικρο παραστρατημα η φυγη..

τι ομορφο αισθημα αληθεια!

πεταγμα αερινο πισω απο τις αχτιδες της δεσμευσης!

αιχμαλωτιζομαι ομως!

το σχοινι μικρο στο μηκος αλλα φαρδυ στο λαιμο μου...

και κοιτα με!δεν με εδεσες καλα και ξεφυγα!

θα μεινω για λιγο...μην ρωτησεις γιατι...θα σου προσφερω γεναιοδωρα την προστασια μου!ενα ξερο προετοιμαζομαι γιατι πρεπει,ειναι γραφτο,τυχαινει και αν το θελει η ζωη θα ξαναγυρισει η ροδα...

λυπαμαι αλλα δεν βρισκω αλλα κλισε για να μπορεσεις να με καταλαβεις!

σιχαθηκα να φευγω αλλα εσυ δινεις το προσταγμα και ο υπερμετρος και τελειος εαυτος που θελουμε!σιγουρα θα βρεις και εσυ τον δικο σου!

για μενα φανταζει απλο...καπνος και χαρτακια μπολικα μαζι με αναπτηρα! ισως να διαλεξω και ενα μολυβι για να βαλω εγω την τελευταια τελεια στην δικη σου λιστα με τις προδιαγραφες!

παραμιλητο γυρω σου αλλα πηγη του εισαι εσυ!

λατρευω να αποδιδω ευθυνες νοερα!ποτε δεν ουρλιαξα για το δικιο μου...

ειναι γερα τα κοτσια και δεν τα χω...

γαληνη μονο μεσα μου και θα ρθει και η πολυποθητη ταραχη για να με κανει να ξαναδω τις νοτες και να αλλαξω παλι τον ρυθμο!

μαγκωμενα τα ματια και τοσο μαρτυριαρικα τα δαχτυλα μου...

λησμονικα ευτραπελα καιρος να φυγετε μην σας βρει και το ξημερωμα και χασετε την λαμψη σας!

ΜΕ ΜΙΑ ΤΖΟΥΡΑ ΑΠΟ ΚΕΡΑΣΙ ΒΡΟΧΙΝΟ...

προσωπα ιδια και συναμα διαφορετικα...

ιδιαιτερα με αντιθεσεις φρικτες..περαστικα μηνυματα που σου μπερδευουν μελλον παρον και παρελθον!

-τι θα επιλεξεις?

-τι σε συμφερει για να μπορεσει να το αντεξει η τετραγωνισμενη λογικη σου??

-σχεδια μελαχροινα καρο!!!

-η συμπιεσμενα τετραγωνα στην δικη μου καλπαζουσα φαντασια που δεν ανεχτηκες ποτε!!

-δεν ειμαι ρηχος ανθρωπος δεν μπορεις να ισχυριζεσαι κατι τετοιο...

-δικες μου ειναι οι δευτερες σκεψεις και εσυ κρατα τις πρωτες για να κανεις την επιδειξη σου,μην σε νοιαζει δεν θα τις παρω πισω...

γυμνα κορμια χωρις ουρλιαχτο απελευθερωσης!οσο και αν θελεις να αποτιναξεις τα δεσμα αυτα σε τυλιγουν πιο πολυ και αργεις να καταλαβεις....

μην αγχεσαι!!!ολοι μας καταλαβαινουμε καποια στιγμη ακομη και οι θυτες!

χειλη μαρτυριαρικα και ματια στεγνα χωρις λαμψη παρα μονο οταν θυμουνται!θελεις ερωτα συναισθημα αλλα δεν το δεχεσαι!και καταληγεις να λατρευεις αναμνησεις και ροζ ονειρα...

ενω εσυ για αλλα φτιαχτηκες!!!δεν το αντιλαμβανεσαι παρα μονο οταν την εχεις ηδη πατησει και τρεχεις φοβισμενη στα τετριμμενα μην και ξεμυτησεις και χαθεις...

αποπλανηση σκεψης μονο εκει που δεν θα μετεχει το αγνο σου σωμα...

αποπλανηση κορμιου μονο εκει που δεν θα σκεφτεσαι,που δεν θα βλεπεις για να τα πεις στους αλλους!

χαιρεσαι ,συνειδητοποιεις και αποσυρεσαι!

ολα ειναι αμφιδρομα ποτε θα παρεις την αντιθετη διαδρομη??

αποσυρεσαι,συνειδητοποιεις και χαιρεσαι!

η ντροπη συναισθημα κυριαρχο και ο νους σου ταξιδιαρικος σε μονοπατια κολασμενα!

κλοτσια εκκινησης η θεληση και η αναρχια σου βαθια ριζωμενη με λανθασμενο αποδεκτη!

διακλαδωσεις πολλες αλλα δρομος ενας!

αρχη και τελος ενα!

κυκλος τελειος ο ευατος σου!

δεσμωτες μοναδικοι οι δεκα λεπτες πτυχες σου!

ΕΙΔΩΛΟ -ΕΔΩΛΙΟ

σκοταδι...κρυο και κακη διαθεση!

τα γραναζια δουλευουν μονα τους και ειπα να προσπαθησω να κρυφακουσω λιγακι...

μα ποιος μπορεσε ποτε να καταλαβει?

πρωτες λεξεις μετα απο καιρο και ηδη μια ηρεμια ξεκινα απο τις ακρες των δαχτυλων αλλα η πηγη της παραξενο,ειναι στην κορφη!

στο ροζ μπλεγμενο με την νικοτινη και τους απειρους δρομους με τις νευρικες αποληξεις!

ιατρικη ιδιοχειρη!

καταρραμενη αυτη η διαθεση χιουμορ,ποτε δεν με εγκαταλειπει!

να μπορουσα να σκεφτω κατι λογικο η εστω και απτο που να μπορει να μου θυμισει απο που ξεκινησα παλι....

φυσικα και δεν θα βρω...ποτε δεν ειχα την δυνατοτητα αλλωστε!αν και μεταξυ μας δεν θα πω πως με πειραζει.

αφεση η απαθεια?και οι δυο καταστασεις με βρισκουν ασυμφορη...

αναρωτιεμαι αρκετες φορες ποσο πολυ παραξενο ειναι το να μπορεις να εκφραστεις χωρις να αμαυρωθεις, μια ανασφαλεια αλλη ιστορια!

το κερι σταζει και εγω κραταω τις σταγονες για να μην μεινω χωρις φως και δω το σκοταδι σας...

-φοβασαι το σκοταδι?

-οχι βεβαια!τι με περασες?κανενα παιδακι?

ΨΕΜΜΑΤΑ!μονο τα παιδια φοβουνται την αδρη αισθηση του αγνωστου...και γω δεν φοβαμαι το να μην ξερω που παταω αλλα ολα τα αλλα που ειναι σκοταδι..

παγωνια αλλα δεν την νιωθω στο σωμα μου και πολυ αργοτερα θα την νιωσετε εσεις.

ναι απο μενα ερχεται και σε μενα θα γυρισει!μαγαπαει!

το σκοταδι ειναι μισος!ναι καλα ακουτε!μισος απεραντο στην φωτεινοτητα σας που δεν ξεπερνα τις μυτες σας!

εγω ειμαι εδω και φωτιζω τα δικα μου σκοταδια για να φτιαξω άλλα μετα...

μια πολυ ομορφη σκεψη ειναι η πηγη ολων!το μαυρο κρυβει ολα τα χρωματα μεσα του...

και ειναι ενα απο τα αγαπημενα μου και ομως τοσο παρεξηγημενο...

ολα εχουν μια διπλη σημασια αλλα εγω μονοσημαντη!

αχνος στο πλευρο μου με ζεσταινει και ειναι κατι ασχημο που θα κρατησει για λιγο και ντρεπομαι να μην φωναξω την αποδοκιμασια μου...

ποιος να κοιταξει?ολοι πετανε για αλλού,εκει που δεν υπαρχουν καθρεπτες που να δειχνουν την αληθεια...και σκορπισαν ολοι στα συντριμια μιας μερας...

φοβος-σκοταδι-μισος-φοβος ολα τελικα τερματιζουν εκει και εναρκτηριο θροισμα παλι ο τεραματισμος!

παλινδρομικη κινηση ψυχης.

ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΑΜΦΟΤΕΡΑ

Συλλογισμος βαθυς....

δυο-τρεις σκορπισμενες σκεψεις και ολα αναιρουνται!...?

λογοι ανιαροι!

λεξεις αταιριαστες!

σκοποι μισακοι!

φτανω στο τερμα και η γραμμη τερματισμου δεν υπαρχει!

ουπς!ξεχασα να ξεκινησω!

ΑΡΚΕΤΑ!φωναζω αλλα δεν καλυπτομαι και να σε παλι εσυ!ξεπηδησες ομως απο μεσα μου!θελω να σε μοιραζομαι,να φυγει η αναιδεια μου...να παει να συναντησει το θαρρος σου και να γεννησουν την σεμνοτυφια!

παλι μοναχη μου επλασα εσενα!σε θελω.σε μισω,με τρομαζεις και με τρομαζω!

σαρκικη ενωση με απωλεια ψυχης...και γω διπλα,μεσα και συναμα εξω!

αναλυτικα μπερδεματα και μονοπωλειο στις συμβασεις σου!

χορος χρωματων και λειψο το φως...θελω να σε δω αλλα να μην με δεις και καταλαβεις...δεν ειμαι αλλη...εαυτος κυριαρχος ο πονος και η δειλια μου!

ζω,πως ζω?υπαρχω?μα πως υπαρχω?

μια δεσμη αχνη αυτοκυριαρχειας που λιωνει στο περασμα του τιποτα

εσυ γητευτης της μακαριοτητος!!!!

φρουροι μου οι ελευθερες σκεψεις μου,τοπος ξηρος και αφυδατωμενος με κλεψυδρα την φωτια μας!

ξεσκεπαστηκες και δεν ελευθερωθηκες!!!

μην απορεις!

γητεματα δικα σου και ελπιδοφορα εναρξη για τις δικες μου,τις ολοδικες μου πυρκαγιες!

σαν κερι θελω οξυγονο,και εσυ με τρυπωσες στο ποτηρι και για να μαθω την φρικτη εννοια της ελπιδας σου,εβαλες και το καπακι!

ευγνωμων υπαρξη θα ονομαζομαι πια αφου καταφερα να δρω απο μενα!

καταραμενος ταραχοποιος:ΠΑΡΙΣΤΑΜΑΙ!!

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΙΣ ΤΥΨΕΙΣ

ειναι μια μαυρη σκοτεινη τρυπα μεσα στο φωτεινο σου ειναι!ερχεται,νιωθεις τον ηχο του κινδυνου και της θλιψης αλλα δεν υπολογισες πως εισαι ανθρωπος και εκσφενδονιζεσαι στην δινη της απογοητευσης...θλιβερο?κακοηχο?παντα ειλικρινες ομως!

θελω να μην υπαρχω κατι τετοιες στιγμες,δεν μετανιωνω που εγω το προκαλεσα απλα θα θελα να μην υπαρχω!συνθετη αναζητηση μιας σανιδας σωτηριας που καταληγει μετα απο πολλες ανανηψεις ο πελεκυς σου!

ολα τελειωνουν εδω αλλα δεν αρχισαν μαζι σου,δεν ελαβα το προσταγμα και εμεινα αφηρημενη να τριβελιζομαι και ενα γιατι να με καταδιωκει..

τρεχω,στροβιλιζομαι,απογειωνομαι και βρισκομαι ξανα στο δαπεδο των σκεψεων,ΑΦΗΡΗΜΕΝΗ!

πως ειναι δυνατον να νιωθεις την ανυψωση και να βλεπεις το κορμι να σερνεται?επιλογη σου και δικοπο μαχαιρι που το αγαπας και το ποθεις ανεξαντλητα κι ας βλεπεις τις σταλες βαθυκοκκινου αιματος....χρωμα ζωης απολιθωμενης,αρχαιας,καινουργιας!

τερψιχορη στα χερια του αδη και συναμα στα δικα μας χερια...

αιφνιδιος σπαραγμος και μια μονωση εκπληκτικη μεσα στην γυαλινη προθηκη σου,τι να σε διαπερασει?μια σιωπηρη κραυγη που ανηκει σε μενα αλλα εσυ καθεσαι περηφανα στον θρονο της κοφωσης!!!και αυτη η ρωγμη τι ειναι?μικρη διαφανη σχεδον αυλη μα ειναι και το μεγαλυτερο χτυπημα μου,υποφερω απο χαρα!ουρλιαζω απο τον θανατο!και γεννιεμαι για να χαιρομαι.μαζοχιστικη αντιληψη στον ερχομο μιας ολοκαινουργιας ιδεας αλλα δεν ειμαι κλειδοκρατορας της,παρμενη απο αλλου.

σε μενα ανηκει η συψη και η απληστια,και οχι δεν τις χαριζω σε κανεναν!

στοχος η φθορα της συνειδησης σου!

αραχνουφαντος επηλθε ο θανατος.

ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ

φτερα ικαρια και γω να παριστανω το ηρωικα λιωμενο κερι και τα φτερα μια ελπιδα εφανταστη μα και τοσο απομακρη...και να με ξαφνικα πεταω ψηλα και φτανω τον πολυποθητο ηλιο μου!
ακτινες φωτος υπερλαμπρου και ζωογονου αλλα ξερω πως το καψιμο δεν θα αργησει να ερθει...αλλα με νοιαζει?
-και περηφανα απανταω οχι!!!!ποναω αλλα δεν με πειραζει εζησα την εξυψωση και αυτο ειναι θαρρω που μετραει!αλλα και οι αποκαλουμενοι ως στυλοβατορες μας,οι ανθρωποι μας?και μπορει να ειναι ενας,δυο η και περισσοτεροι!
-μα μπορει και να μην υπαρχουν!
-ναι αλλα καποιος κατι σε ανεβασε ψηλα...μια διψα ασιγαστη και συναμα το συναισθημα να το αφησεις να παει απο εκει που ηρθε!
και ξαφνικα μεσοπελαγα με μια κοπελα που ανεβηκε απο μυκονο και με ρωτησε ηδη δυο φορες αν μπορει να κατσει στη διπλανη αδεια πλαστικη καρεκλα...σκεψου ποσο πολυ ονειροπαρμενη ειμαι!αιθεροβαμων που θα ελεγαν μερικοι παντογνωστες!αλλα οκ της την παρχωρησα οπως και πολλα απο τα κουβαρια της σκεψης μου αλλωστε!
(το μεγαφωνο ουρλιαζει και εγω να παλευω να βρω προσωπικες εκκετρικοτητες!)
αλλα να μετα το δεν θυμαμαι πια ποιο τσιγαρο καταφερνω να ξαναβρω ειρμο η και χωρις παρεξηγηση ισως να μην ειχα και ποτε...προσβολη εαυτου??μπα αστοχο!

φοβος?μισος?αγαπη?ολα ιδια και το ιδιο περιεργα!αισθανομαι η μπορει να ειναι και ιδεα μου?ναι αλλα αυτη η αισθηση μακαριας αποτυχιας???και η κρυφη χαρα της προσπαθειας...αχνοφεγγει...σβηνει..

και παλι υψωνεται απαστραπτουσα και σκιαζει τα βραχια μετα!
και ελευθερη πτωση ξανα στις επαλξεις λοιπον!!!

ΔΙΨΑ ΑΦΘΑΡΣΙΑΣ

μια αισθηση νεκρης πολης αλλα με ζωντανους πολιτες...εγω τι να μαι?
ζωντανη νεκρη σκεψη!
και με φοντο την ακροπολη και μια κυρατσα στο μπαλκονι ξαναρχιζω τις απεγνωσμενες εξωτερικευσεις...αληθεια τοση αναγκη να πεις αυτο που αισθανεσαι αλλα και να το κρυψεις ταυτοχρονα μεσα στο αυλο τειχος της αξιοπρεπειας σου!!!
κι ομως θα μπορεσει κανεις να βιωσει την γυμνια σου?
να δει με τα δικα σου ματια?
αναπαντεχος υλισμος και πληρης φθορα!
αγεννητο στα σαπισμενα φυλλα ενος κοσμικου νου,αλλα μια ασιγαστη επιθυμια για αναγνωριση προσωπικη σιμα σε ψυχες κολασμενες...
σαπιλα καθημερινη και αδιακοπη μεσα σε λαμπρες και νικητηριες αναλαμπες σκεπτικισμου!
πυροδοτηση μιας φλασιας και παλι κενο,διαρκης επαγρυπνηση για να προλαβεις την εξαθλιωση του κοσμου σου και ξερεις πως ηδη εχεις πεσει στην χαραδρα των φωτισμενων κουφιοκεφαλων που ειναι γνωστες παντως επιστητου!
παρθενογεννεση μιας μισητης ζωης που εχεις δει το εργακι πολλες φορες και παντα το κλεινεις απο φοβο μην καταληξεις ετσι!παντα ξεχνας ομως να κρινεις τα δικα σου επιτευγματα και ολα ειναι φοβος!
τρεμω και τρεμεις και ξαφνικα η συνυπαρξη-ντοκουμεντο των οκτω!!!
και τσουπ εσπασε και ο αμνιακος!
διαμελισμος και μια πληροτητα δικη μου!καταδικη μου!
μα γιατι ηρθες?
την μοναξια μου και τις σκεψεις μου και μια τζουρα ελεημοσυνης απο τον ανωτερο εαυτο μου!
καπνος και αναθυμιασεις μιας περασμενης εποχης συγχρονου μελλοντος!και γω?
προιστορια!!!!!
δοξα σουρεαλιστικη και κυανολευκη!
μα κρυμμενο το μαυρο στην γωνια οπως καθε τι μεσα μου αλλα και στο συμπαν...
-και τα αστερια?καπου στο σκηνικο επιβαλλονται και τα αστερια...
- ε!αν τα θες τοσο φτιαξε μερικα!

μια ελπιδα σε ισοβια καθειρξη και τωρα αντε να βρεις τζιμανι δικηγορο!

ΔΑΙΔΑΛΩΔΕΙΣ ΡΥΘΜΟΙ

ολα ξαφνικα γινονται ξεκαθαρα και εκει παλι τα χανω...ψαχνω μα δεν βρισκω αυτο που θελω να βρω και μακαρι να ξερα και τι ειναι....κομματι μου σιγουρα αλλα μπορει και ξενο.δυσιποστατο βεβαιως αλλα και απλα προσιτο..η μπορει απο τον ποθο να μου μοιαζει και ετσι...ενα ειναι σιγουρο...το μισω με ολη μου την καρδια!
ενα συναισθημα ατοφιας παρακμης αλλα και πληροτητας μαζι!
- και τι γινεται αν ειναι ξενο?

-μα το κανεις δικο σου φυσικα!
-και εσυ τωρα γιατι μιλας?

- μα παντα θα με ακους και θα με συντροφευεις!ειμαι η σπαστικη και αγαπημενη φωνη του μυαλου σου..κατα κοσμο συνειδηση!
μα τι νομιζες?
κανεις δεν πορευεται μονος σε αυτη την παλαιστρα..ειναι ολα διπλα και αντιμαχομενα!
-και τι κανουν αυτοι που δεν θελουν να ζησουν ετσι?
-υπαρχουν τρεις κατηγοριες ανθρωπων..αυτοι που ξερουν τον διχασμο τους και το απολαμβανουν, αυτοι που δεν το ξερουν απο αγνοια,και τελος αυτοι που δεν μπορουν να τα ταιριαξουν και αντιμαχονται αλλα παντα θα ειναι οι αδυναμοι...

ενα ομως συναισθημα ΚΟΙΝΟ αλλα πολλες φορες εκχυδαιζεται...θελω δεν θελω...παλι θα αποδιοργανωθει ο κοσμος μου..αν και ποτε ηταν φτιαγμενος?
σκεψεις,λογια,και μαλακισμενες χιμαιρες και ολα μαζι να τα στεγαζω στα μπαμπακενια παλατια του ουρανου..εκει να μεινουν
μα αν κατεβουν?
οχι.ποτε.και με τιποτα.
μα πως ξανα πηραν το βαφτισμα της δικης μου ψυχης?
φυση αθρωπος η τρελα?
μα φυσικα να τη...μια τρελη ανθρωπινη φυση!κατι μαθαμε και απο την ελληνικην!
κουραστηκα αλλα ο πηδακας αναβλυζει ακομη...ποτε δεν σταματα και γιαυτο ειμαι σιγουρη...ηχος κελαριστος μα και αποηχος...
μιας φαντασμενης και φτιαχτης επιτυχιας!
με κοινο?
το ξημερωμα και κομπαρσους τους σκουπιδιαρηδες!
ερμοι!!!παλι εσεις ακουσατε την μονωδια της περιδεους!!!

ΤΙΤΛΟΙ ΕΝΑΡΞΗΣ...

Εξοικιωση!Τα πρεπει του σημερα και ολα μαζι σε εναν αγωνα ταχυτητας ατερμονο!

<θα αντισταθω>>,μπορω και θα το κανω>>Αλλα οσο και αν ευελπιστεις πως θα το πετυχεις,πεφτεις εξω!!!

Καποιες φορες,αναγκαιο κακο θα το χαρακτηριζα,το γνωριμο σου παυει να ειναι και το επιθυμητα συχγρονο.

Τι να κανουμε?Αφηνω το μολυβι και το φιλτατο ηχο δημιουργιας του,και τσακωνω τον εαυτο μου να αγγιζει και να ξενιζεται απο την κρυα αφη των πληκτρων που η μονη ενδυση που μπορουν να μου προσφερουν ειναι ενα ρυθμικο τακ τακ που ασυναισθητα και εκνευριστικα μου θυμιζει ρολοι...και ποτε δεν χωνεψα τον χρονο!!!

Ας ειναι...

Α Τ Ο Ν Ι Α Σ , Π Λ Α Σ (μα που στο καλο ειναι το ηττα?α!ευρηκα!) Η

Και εναντια στο πνιγηρο συναισθημα που σκεπαζει την στιγμη,θα του δωσω μια πνοη....πνοη ζωντανιας και βαθους πορφυρου εναντια στο γκριζο!

και προσπαθωντας εγω ενας ποταπος ερασιτεχνης ζωγραφος βρισκομαι να παλευω με την παλετα των χρωματων των λεξεων και να ψαχνω αρεστα ανακατεματα!!!

Υ.Γ. η γραφη χωρις τονους ας θεωρηθει μια τελευταια ρανιδα αντιστασης και εξοδος μιας προσωπικης χροιας!